Poesie

Gh'è nasüü l'an nööf

 

 

Sota i tec scbiancaa da nef

pasarit che beca sü.

Ier n’han fa dal mangià e bef,

incöö na podan propi pü.

Cu’i rintoc,a mezanot,

ul an vec la fai fagot ;

tüt in banda,in allegria,

l’èm salüdàà,l’ém manda via.

Chisà pö quesct chi che vegn

se ‘l sarà un an da ben.

L’impurtant l’è partì ben

cun ul cör scvegliu e seren.